ماشینکاری برای سری‌های کوچک قطعات پلاستیکی که نیاز به تحمل‌های محکم دارند و شکل‌هایی دارند که قالب‌گیری آنها دشوار است، ایده‌آل است.
کاربردهای متداول شامل نمونه سازی و ساخت قطعات نهایی مانند قرقره ها، چرخ دنده ها و یاتاقان ها می باشد.
ماشینکاری CNC هزینه‌های کم تا متوسطی دارد و می‌تواند قطعات پلاسکو تبریز را با زمان‌های چرخش سریع از بسیاری از مواد تولید کند.
ماشینکاری در مقایسه با چاپ سه بعدی در معرض محدودیت های هندسی بیشتری است. هزینه هر قطعه ماشینکاری شده با پیچیدگی قطعه افزایش می یابد. زیر برش ها، پاساژها و نقش های خاص در چند طرف قطعه به این افزایش کمک می کند.
فرآیندهای ماشینکاری نیازمند تلورانس‌هایی برای دسترسی به ابزار هستند، و دستیابی به هندسه‌های خاص بخش، مانند کانال‌های داخلی منحنی، با روش‌های تفریق معمولی دشوار یا غیرممکن است.
اکثر پلاستیک ها کم و بیش به راحتی قابل ماشینکاری هستند. پلاستیک های ترموست نرم تر به ابزار خاصی برای پشتیبانی از قطعات در حین ماشینکاری نیاز دارند. برخی از پلاستیک های حاوی مواد افزودنی می توانند ساینده باشند و ابزار را سریعتر فرسوده کنند.
در تولید صنعتی، بهینه سازی سرعت تولید با حفظ کیفیت بالای قطعه بسیار مهم است. جیگ‌ها و فیکسچرها برای ساده‌سازی فرآیندهای تولید و مونتاژ و در عین حال قابل اعتمادتر و کارآمدتر استفاده می‌شوند. آنها چرخه های تولید را کاهش می دهند و ایمنی کارگران را بهبود می بخشند.
قالب‌های سیلیکونی RTV قطعات قالب‌گیری شده با کیفیت بالا را با سطح جزئیات بالا ارائه می‌کنند. پرینت سه بعدی استریولیتوگرافی معمولاً برای ساخت قالب های مستقیم از مدل های CAD استفاده می شود، زیرا وضوح بالایی دارد و همچنین امکان ساخت قطعات با جزئیات بسیار دقیق را فراهم می کند.
این فرآیند نسبتاً ارزان است و نیاز به سرمایه گذاری اولیه کمی دارد. اما پلیمرهای گرماسخت قابل استفاده عموماً گرانتر از معادل های ترموپلاستیک خود هستند و نیروی کار مورد نیاز برای پردازش قطعات بیشتر است.
هر قطعه پس از ساخت باید با دست پردازش شود، که در مقایسه با روش‌های تولید خودکار مانند قالب‌گیری تزریقی، هزینه هر قطعه را افزایش می‌دهد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.